Хәтер (икенче вариант)
Олыгайган саен — йокылар сак,
Үткәннәргә Хәтер еш кайта.
Таңнарның да алсулыгы кайчак,
Сугыш яраларын кузгата.
Утны-суны кичкән ирләрнең дә
Күңелендә күпме моң ята!
Олыгайган саен — йокылар сак,
Үткәннәргә Хәтер еш кайта.
Таңнарның да алсулыгы кайчак,
Сугыш яраларын кузгата.
Утны-суны кичкән ирләрнең дә
Күңелендә күпме моң ята!
Олыгайган саен йокылар сак.
Үткәннәргә хәтер еш кайта.
Кайчак таңнарның да алсулыгы
сугыш яраларын кузгата.
Утны-суны кичкән ирләрнең дә
күңелендә күпме моң ята!
Җылы җәйнең яме —
Җәйгор балкып яна.
Җиргә яңгыр түгел,
Җиргә гәүһәр тама.
Казаныма төннәр иңсә,
Сине эзләп карыйм күккә.
Зәңгәр күктә Ай моңлана,
Моңлана күк Сөембикә.
Идел суы юган нурлы йөзен,
Идел җиле чәчен тараган.
Идел кызы — Казан гүзәленең
Еракларга даны таралган.
Дала кызы булып тусам да мин
Ил анасы итте язмышым.
Балаларын җуйган ана кебек
Тарихларга кереп барышым.
Идел суы кая илтә мине?
Илсез-юлсыз кая баралам?
Кыңгыр башын иеп туган илдә,
Халкым калды сиңа, манарам.
Язлар җитүгә, дөнья уяна
Әнкәй генә юк юллар чатында.
Язлар саен көтәләр тугайларың,
Кырларың өзелеп сагыналар.
Язлар саен көтәләр тургайларың
Җырлыйлар яшьлегең хакында.
Әткәй, әнкәй, бүген көйгә салып,
Хатлар язам сезгә утырып.
Каты сугыш барган ерак җирдән,
Ак кәгазъ битен тутырып.
Яу кырында яшь салдатның
Йөрәгеннән кан тамды.
Шунда үскән ак чәчәкләр
Кып-кызыл булып калды.
Гомере бетте, ә бит егет
Гөлләрне назламаган.
Ярата дип, яратмый диеп,
Таҗларын санамаган.
Ташлап киттең мине, көтмәгәндә
Ташлап киттең кайтмас җирләргә.
Тараталмас минем сагышымны
Кар-бураннар, ярсу җилләр дә.