Яшьлек язы
Кабат килде язлар,
Йөрәк тулы назлар,
Өмет-хыял тулы күңелдә.
Язлар белән бергә
Якты хатирәдәй
Яшьлек кайтыр сыман бер мәлгә.
Кабат килде язлар,
Йөрәк тулы назлар,
Өмет-хыял тулы күңелдә.
Язлар белән бергә
Якты хатирәдәй
Яшьлек кайтыр сыман бер мәлгә.
Бар тирә-як сөттәй ап-ак,
Җем-җем итеп кар көлә:
Көмеш кыңгыраулар тагып,
Шатлык бөркеп, нурдай балкып,
Җиргә Яңа ел килә.
Яшисе бар, сакла үзеңне, дисең.
Теләкләрең, синең, хак сымак.
Ләкин мин бит бөтен гомерем буе
Бәйгеләрдә чапкан ат сымак.
Китә дуслар, китә,
Китә берәм — берәм,
Әллә сөйләшкәннәр мәлләрен!?
Мына тагын бер аз соңлаганмын …
Белә алмый калдым хәлләрен.
Аңлый алмыйм, нигә шулай
Җир өстенә яшь кан коела?
Күкрәп килгән күркәм кояшлы яз
Бик күпләргә көздәй тоела.
Күңелле булырмы чәчәкләр
Назланып кояшка батмаса,
Яз килгәч ярлардан моңаеп
Челтерәп гөрләвек атмаса?
Тыныч кына сызлып таңнар ата,
Имин көннәр юрап дөньяга!
Яралар да төзәлделәр кебек…
Язлар булып кояш елмая!
Яна-яна кәми барган шәмдәй
Көннән-көнгә гомер кыскара.
Туым белән үлем бер туганнар —
Җилеп кенә үтәр бу ара.
Гомер ике килми, беребез дә белми
Кайчан өзеләсен гомернең.
Ул бит мизгел генә, яшик гади генә
Бүгенгенең белеп кадерен.
Дулкынланып ярсып аккан
Агым суларга син кара.
Шул агым суларга охшап
Гомерләр үтеп бара.