Дусларга (дүртенче вариант)
Урманнарга барсаң, дустым,
Адашма юлларыңны.
Искә ал бергә чакларны,
Тугры җан дусларыңны.
Урманнарга барсаң, дустым,
Адашма юлларыңны.
Искә ал бергә чакларны,
Тугры җан дусларыңны.
Үзем белгән уйлар бар
Үзем йөргән юллар бар.
Үзем белгән хыяллар
Тугрылыклы дуслар бар.
Дәшми, дәшми генә.
Сурәтеңнән елмаясың, сөйләшми генә.
Җилләр булып тәрөз каксаң,
Тәрәзә ачам.
Тагын бер кат җанны өзеп,
Җырла ичмасам!
Бер дәрестәй узып китте
Унбер ел вакыт.
Коридорны тәнәфестә
Үткәндәй чабып.
Ашыкканбыз булып чыкты
Без бер дә юкка.
Төбәлеп карап торабыз
Чиксез офыкка
Дуслык җыры тынмый яңгырасын,
Җиребезне ай-хак мең урасын
Иң матур җыр бездә — дуслык җырлары, җырлары.
Күңелләрдән күчкән күңелләргә
Җәйгор булып төшкән киң җирләргә
Иң матур җыр бездә — дуслык җырлары, җырлары.
Өфе — Казан калаларын
Якынайткан юллар бар.
Идел — Урал балаларын
Туган иткән моңнар бар.
Эх, Өфе, әй, Казан
Аерылмагыз бер кайчан.
Аерылмагыз, аерылмагыз,
Аерылмагыз бер кайчан.
Биючеләр бииләр,
Көе килми димиләр.
Ардагы дуслык юлын,
Без корычтан салабыз.
Өфе матур, диләр дуслар,
Юкә чәчәк атканда.
Урал тауларына кереп,
Кичен кояш батканда.
Эх, шул Өфе каласын
Бер барып күрсәң иде.
Колач салып
Агыйделнең
Суында йөзсәң иде.
Узган юллар артта инде,
Әйләнеп карамаек.
Аянычы күп булса да,
Үткәнне каргамаек.