Әнием (икенче вариант)
Көзгегә карап куям да
Сине күргәндәй булам.
Мин бит синең алмагачтан
Ерак төшмәгән алмаң.
Көзгегә карап куям да
Сине күргәндәй булам.
Мин бит синең алмагачтан
Ерак төшмәгән алмаң.
Нигә микән әнкәй, йомшак сүзләр табып,
Яратуым сиңа әйтмәдем.
Кара — каршы утырып, ешрак синең белән,
Чәй эчәргә вакыт җитмәде.
Җиде буын бабамнарның
Исеме югалмасын.
Зур бабамнар тырышыплар
Төзегән шәҗәрәсен.
Кемнәр-кайчан туган-үлгән,
Кайсы гасыр яшәгән,
Барысын да тарих итеп
Ак кагәзьгә теркәгән.
Күңелләрең синең гөлләр кебек,
Йөрәгеңә күпме наз сыйган.
Син елмайсаң, әнкәй, әйтерсең лә,
Яктырыплар китә бар җиһан.
Кайталмадым авылыма
Әнкәм көткән чагында.
Кайталмадым, кайтмадым шул,
Ачы сагыш җанымда.
Туктагандай булды, сине җуйгач,
Дәрт-көч ташып торган йөрәгем.
Сизсәң иде, күрсәң иде, балам,
Әнкәеңнең ничек түзгәнен.
Өстәл тулды ризык белән —
Барысы да кайтты бүген.
Җиде бала җыя табын:
—Әнкәй, утыр, үзем, үзем…
Башын иеп бишек тирбәткәндә
Сүзсез генә нидер уйладың.
Нинди уйлар иде күңелеңдә?
Нинди моңнарыңны көйләдең?
Синең моңлы матур тавышыңда
Җылы таба идем күңелгә.
Бик сагындым бишек җырларыңны
Җырла әнкәй, җырла бер генә.
Бер кыз бала җыр чыгарган,
Багышлап әнисенә.
Икәү бергә җырлыйк, диеп,
Өйрәткән энесенә:
Әллә инде картаясың, әнкәй,
Җыерчыклар арткан йөзеңдә.
Күкрәгеңә тулган моңнарданмы,
Сагышланып калган күзең дә.