Өмет балкышы
Җирдә бәйрәм, җирдә тантана,
Сыерчыклар бала очыра,
Сабый уйнап ята бишектә,
Таң нурлары җыеп учына.
Җирдә бәйрәм, җирдә тантана,
Сыерчыклар бала очыра,
Сабый уйнап ята бишектә,
Таң нурлары җыеп учына.
Өфенең ак суларында,
Вак балыклар уемда шул,
Вак балыклар уемда.
Агыйдел күпере өстендә
Алтын ай, ярында таллары.
Моңланып тибрәлә, талпына
Өфемнең бәхетле таңнары.
Агыйделнең буе ямьле,
Гөл чәчәкле даласы.
Шул Иделнең ярларында
Матур Өфе каласы.
Җирдә гүзәл калалар күп
Синең кебек юк бүтән.
Шуңа сине йөрәгемдә
Кояш итеп йөретәм.
Синнән китсәм өзлә үзәк,
Айырлгандай ярымнан,
Сөйгәнемне сагынгандай,
Мин Өфемне сагынам,
Мин Өфемне, мин Өфемне,
Мин Өфемне сагынам.
Әйләнеп тә карим тагын,
Өфемнең утларына,
Минем йөрәк син дип яна,
Ашкына яннарыңа.
Өфе тараклары белән
Чәчләреңне тарыймын.
Өфе юкәләре чәчәк ата,
Юкәләрнең матур чаклары.
Юкә белән, гүзәл яшьлек белән,
Бәйләнгән безнең язмышлары.
Бас, бас эзенә,
Күз тимәсен үзенә.
Өфе — Ырымбур юллары,
Эй, яшьлегем еллары,
Шул юлларны үткән саен,
Бер ашкынып, бер моңаеп,
Чыңлый күңелем кыллары.