Синсез калган учак
Яшьлек сукмагында икәү яккан
Усак эзе хәтта күмелгән.
Сарылганда кайнар кочагыңа
Язмыш аерыр, тип кем белгән?
Яшьлек сукмагында икәү яккан
Усак эзе хәтта күмелгән.
Сарылганда кайнар кочагыңа
Язмыш аерыр, тип кем белгән?
Китә дуслар, китә,
Китә берәм — берәм,
Әллә сөйләшкәннәр мәлләрен!?
Мына тагын бер аз соңлаганмын …
Белә алмый калдым хәлләрен.
Аңлый алмыйм, нигә шулай
Җир өстенә яшь кан коела?
Күкрәп килгән күркәм кояшлы яз
Бик күпләргә көздәй тоела.
Күңелле булырмы чәчәкләр
Назланып кояшка батмаса,
Яз килгәч ярлардан моңаеп
Челтерәп гөрләвек атмаса?
Тыныч кына сызлып таңнар ата,
Имин көннәр юрап дөньяга!
Яралар да төзәлделәр кебек…
Язлар булып кояш елмая!
Яна-яна кәми барган шәмдәй
Көннән-көнгә гомер кыскара.
Туым белән үлем бер туганнар —
Җилеп кенә үтәр бу ара.
Гомер ике килми, беребез дә белми
Кайчан өзеләсен гомернең.
Ул бит мизгел генә, яшик гади генә
Бүгенгенең белеп кадерен.
Дулкынланып ярсып аккан
Агым суларга син кара.
Шул агым суларга охшап
Гомерләр үтеп бара.
Бересен-берсе кочкан ак каеннар,
Сыенганнар горур наратлар.
Кичкән чакта тормыш дәрьяларын,
Сынмасыннар парлы канаттар.
Тәрәзәңә пәрдә корма бүген,
Керим таң нурына уралып.
Керфегеңдә төшми калган тамчы,
Алыйм шуның тозын аралап.