Туганнарым
Тормыш тәме, яшәү яме —
Туганнарың янында.
Авырлык та берни түгел,
Алар янда чагында.
Туганлык
Туганнарым бар
Көтмәгәндә чәчәкләрне каплады кар,
Дөнья булгач, мындый хәлнең булганнары бар.
Минем дә бит бураннарда адашканым бар,
Өшегәндә җан җылытыр туганнарым бар.
Туганнарым гел сезнең белән
Туганнарым сезнең белән
Очрашсам, баеп калам.
Татлы хисләргә тулышып,
Талпынып канат кагам.
Туганнарыма
Дөньяда бар үксез калган
Назга мохтаҗ ятимнәр.
Балаларын ташлап киткән
Әтиләр бар, Әниләр.
Туганыма
Кайт, туганым, туган авылыңа,
Язгы кичләр калсын күңелдә.
Ташкыны да, болыты да газиз,
Нурлы кояш балкый күгендә.
Тыныч көн теләп
Син әле йоклыйсың, кызым,
Тәмле төш күреп.
Таң җилләре назлый сине
Бүлмәңә кереп.
Уйный алар парлап үргән
Толымыңны сүтеп.
Уяныр, дип, курчакларың
Утыра көтеп.
Иркәләрсең син аларны
Әкият сөйләп…
Күгәрченнәр гөрли сиңа,
Тыныч көн теләп.
Хөсетле туганыбызга хат!
Нәрсә кирәк сиңа, миннән
Нәрсә кирәк, туган?
Синең аңың үсмәгәнгә
Кем гаепле булган?
Якыннарга
Янда булган якыннарың —
Яшәүләрнең асыл мәгънәсе.
Һәрвакытта якыннарның
Шат йөзләрен килә күрәсе.
Тормышларның аяз күген
Бәхетләргә килә лә төрәсе.
Җырлы-моңлы язмыш
Син шатлансаң — мин сөенәм
Уңышлы көннәреңә.
Үзем ай булырга риза
Караңгы төннәреңдә.
Җырым — бүләк
Җиңеп чыктың авыр тормыш юлын,
Чыныктың син шулай корыч кебек,
Шуның өчен Ходай кошы сайрар
Иңнәреңә көне-төне кунып.
