Ана йөрәге
Сабый чагың үтте, кызым,
Сизми дә калдым кебек.
Сабыем булып бер сыен,
Җылы куеныма кереп.
Сабый чагың үтте, кызым,
Сизми дә калдым кебек.
Сабыем булып бер сыен,
Җылы куеныма кереп.
Балалар бәхете өчен борчылып,
Азмы сызлана ана йөрәге;
Күпме нур сипми ана йөзләре,
Күпме яшь түкми ана күзләре.
Шулай булса да якты, сөйкемле
Ана йөзләре, ана күзләре!
Туган илнең сугыш кырларында
Башын салды күпме солдатлар.
Шул рәхимсез яулар ачысында
Балаларын җуйды аналар.
Киткән чакта кайтыр юлларыңны
Көпчәкләрга урый киткәнсең,
Күкрәгемә кысып, чәчләреңнән
Бер сыйпаудан мәхрүм иткәнсең.