Уйна, гармун! (Уйна, дустым, гармуныңны)
Уйна, дустым, гармуныңны
Моңы ачылсын әле.
Күңелемнең кылларына
Чиртсен, кагылсын әле
Уйна, дустым, гармуныңны
Моңы ачылсын әле.
Күңелемнең кылларына
Чиртсен, кагылсын әле
Сызгырт әле моңлы гармунны,
Тарат әле йөрәк сагышын.
Дәртләндереп күңел кылларына
Чиртсен телләреңнең тавышы.
Уйна, гармун, уйна!
Өздерепләр уйна!
Эрет әле күңел бозларын.
Сөймәгәннәр сөйсен,
Ялкыннарда көйсен,
Шатлыкларга, шатлыкларга
Күм син (күмсен) дөнъяны.
Уйна әле, уйна гармуныңны,
Яшәп булмый җирдә ялкынсыз.
Еракларда янган бер йолдызым
Күк томаннар аша балкысын.
Уйна тальян гармуныңны
Безнең авыл көенә.
Тәрәз саен моңнар тулып
Керсен авыл өенә.
Таң алдында гармун моңы…
Хыялый итәр кебек.
Үтеп барган яшьлегемә
Кабаттан илтәр кебек.
Йөрәкләрдән-йөрәкләргә
Син бит күпер салучы.
Җәйге кичтә урамнарда,
Өздерә бер гармунчы.
Ничә тапкыр төштә күрдем, төштә күрдем,
Сиңа насыйп, сиңа насыйп яр булдым.
Әллә үзең сихерләдең, әллә үзең сихерләдең,
Әллә тальян гармуның.
Урам буйлап егет узды
Тальян гармун сыздырып.
Моңына күмеп авылны,
Кызларны кызыктырып.
Сыздыр, әйдә, гармуныңны,
Авазлары чынласын шул;
Яшь күңелнең дәртле җырын
Иптәшләрем тыңласын.