Сабам минем-гүзәл ягым,
Әкиятләрдәй бала чагым,
Сиңа гына тарта гел күңел.
Мишәләргә кайтуларым,
Сызлып таңнар атуларын
Бер күрүе — үзе бер гомер.
Сабам минем — гүзәл ягым,
Бу киңлекләр кайда тагын,
Дулкын-дулкын иген-кырларың.
Алтын куллы ул-кызларың,
Мәңге сүнмәс йолдызларың,
Сезгә минем сөю җырларым.
Сабам — дуслар туган ягы,
Синдәй гүзәл бармы тагын,
Урманнарың матур, күлләрең
«Балам кайткан!» — дигән кебек,
Чәчләремнән сөеп-сөеп,
Исә синең хәтта җилләрең.
Сабам минем — гүзәл ягым,
Бу киңлекләр кайда тагын,
Дулкын-дулкын иген-кырларың.
Алтын куллы ул-кызларың,
Мәңге сүнмәс йолдызларың,
Сезгә минем сөю җырларым.
Данлы Мишә буйларында,
Шанлы сабан туйларында,
Чәчәк атты яшьлек елларым.
Сабам — минем туган җирем,
Әкиятләрдәй гүзәл илем,
Мәңге, мәңге күреп туймамын…
Сабам минем — гүзәл ягым,
Бу киңлекләр кайда тагын,
Дулкын-дулкын иген-кырларың.
Алтын куллы ул-кызларың,
Мәңге сүнмәс йолдызларың,
Сезгә минем сөю җырларым.
