Бик кечкенә чагымнан ук
Гармун алдым кулыма.
Моңдаш булды җырыма ул,
Юлдаш булды юлыма.
Гармун алдым кулыма.
Моңдаш булды җырыма ул,
Юлдаш булды юлыма.
Уйна, гармуным моңлы итеп,
Үзәкләрне өздереп.
Тарат кайгы-сагышларны
Моңнарыңда йөздереп.
Рәхмәтем сиңа бик зур шул,
Минем моңлы гармуным.
Халкыма җиткерәсең син,
Йөрәгемнең бар моңын.
Синең белән таныштырдык
Яратышкан парларны.
Уйнап-җырлап бизәдек без
Алтын, көмеш туйларны.
Киләчәктә дә, гармуным.
Моңнарың сибелсен гел.
Миңа — синсез, сиңа — минсез
Яшәве күңелсездер.