Синнән башка үлеп китәрмен дә
Дөрләп януымнан туктармын,
Сиңа дигән иң кадерле сүзне
Әйтми калырмын дип куркам мин.
Мин «киткәндә» әгәр яннарымда
Син булмасаң, ничек чыдармын?
Күрә алмый калдым, дип, «ерактан»
Сине эзләп сәфәр чыгармын.
Очып керермен дә тәрәзәңнән
Бер күбәләк булып кунармын.
Таныдыңмы инде дигән кебек,
Күзләреңә карап торырмын.
Нидер әйтмәк булып талпынырмын,
Тилмерерсең мине аңламый,
…Мин бу, мин бу… диеп, канат җилпеп,
Чәчләреңнән сөеп назлармын.
