Елап түгел туар идем, җырлый-җырлый.
Ялан тәпи кыяр урлап йөрер идем,
Әткәемнең әрләүләрен тыңлап тормый.
Әгәр Ходай бирсә гомер тагын бер кат,
Эх, яшәрмен дөрли-дөрли, янып-көеп,
«Бәлки, минем соңгы көнем, соңгы җырым,
Соңгы сүзем, соңгы тапкыр яшәвемдер» — диеп.
Әгәр Ходай бирсә гомер тагын бер кат,
Хаталарсыз яши белмим — ансы хактыр,
Юләрлекләр күп кылынды, аларын да
Кылар идем артыгырак ике тапкыр.
Әгәр Ходай бирсә гомер тагын бер кат,
Эх, яшәрмен дөрли-дөрли, янып-көеп,
«Бәлки, минем соңгы көнем, соңгы җырым,
Соңгы сүзем, соңгы тапкыр яшәвемдер» — диеп.
Әгәр Ходай бирсә гомер тагын бер кат,
Нахак, гайбәт сүзләргә дә түзәр идем.
Шул бер баскан тырмаларга баса-баса,
Шул ук юлдан тагын бер кат узар идем.
Әгәр Ходай бирсә гомер тагын бер кат,
Эх, яшәрмен дөрли-дөрли, янып-көеп,
«Бәлки, минем соңгы көнем, соңгы җырым,
Соңгы сүзем, соңгы тапкыр яшәвемдер» — диеп.
