Айлы кичтә очраштык без,
Су буйларын буйладык.
Сөйләшеп сүзләр бетмәде,
Таң атканын тоймадык.
Бөр — берсенә ашкынса да,
Ике йөрәк тибеше.
Әйтелмичә калды ләкин,
Сүзнең иң кирәклесе.
Күзгә — күз карашырга да.
Икебез дә кыймадык.
Тулган айдан, йолдызлардан,
Бер — беребездән оялдык.
Таң атканчы йөрдек шулай,
Җитәкләшеп кулга — кул.
Хәзер белдем бу очрашу
Соңгы күрешү булган ул.